ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ & ΠΑΙΔΙ

/in



Read more

ΓΗΡΑΝΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

/in

Υγεία και νόσηση των Πνευμόνων

Οι πνεύμονες του ανθρώπου αναπτύσσονται και ωριμάζουν μέχρι την ηλικία των 25, οπότε και αποκτούν τη μέγιστη λειτουργικότητά τους.

Κατά την υπόλοιπη ζωή, η πρόοδος της ηλικίας συσχετίζεται με μία προοδευτική απώλεια της αναπνευστικής λειτουργικότητας.

Η φυσιολογική γήρανση του αναπνευστικού συστήματος σχετίζεται με δομικές μεταβολές του θωρακικού τοιχώματος, του πνευμονικού παρεγχύματος και των αναπνευστικών μυών.

Έρευνες έδειξαν παράγοντες που επηρεάζουν τη γήρανση των πνευμόνων.

Σύμφωνα με τα ευρήματά της, άνθρωποι που έχουν εκτεθεί στους παρακάτω παράγοντες, έχουν πιο γρήγορη έκπτωση της πνευμονικής λειτουργίας, που πρακτικά σημαίνει ταχύτερη διαδικασία γήρανσης:

Πρώτος παράγοντας είναι το να έχει κάποιος μητέρα που κάπνιζε στην εγκυμοσύνη.

Δεύτερος παράγοντας είναι το κάπνισμα , και ιδιαιτέρα που ξεκινάει από νεαρή-εφηβική ηλικία. Το κάπνισμα σε αυτές τις ηλικίες, επηρεάζουν την πλήρη ανάπτυξη του πνεύμονα, στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Επιπλέον αποτελεί προδιαθεσικός παράγοντας για την ανάπτυξη και εμφάνιση ασθενειών του πνεύμονα.

Τρίτος παράγοντας , είναι η έκθεση σε ρυπογόνους παράγοντες , όπως σε χώρους όπου καπνίζουν – παθητικό κάπνισμα, αιωρούμενα σωματίδια από καύσεις, από την έντονη έκθεση σε καθαριστικές ουσίες, η έκθεση σε τοξικές ουσίες κ.α.

Τέταρτος παράγοντας, είναι η αύξηση του σωματικού βάρους.

Σύμφωνα με ευρήματα έρευνας που δημοσιεύτηκαν στο Thorax, η αύξηση του σωματικού βάρους αποδείχτηκε αρνητικός παράγοντας για την υγεία του αναπνευστικού συστήματος. Η απώλεια βάρους φάνηκε να ανακόπτει αυτή την επιτάχυνση ενώ οι συμμετέχοντες που διατήρησαν το βάρος τους σταθερά χαμηλό καθ’ όλη τη διάρκεια της ενηλικίωσης, παρουσίασαν ακόμα μικρότερη εξασθένιση των πνευμόνων.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Ο έλεγχος της υγείας των πνευμόνων – έλεγχος αναπνευστικής λειτουργίας, γίνεται με την σπιρομέτρηση που πραγματοποιείται από ειδικό Πνευμονολόγο στο ιατρείο του.

Η σπιρομέτρηση είναι μια απλή και ανώδυνη εξέταση, η οποία καταγράφει με ακρίβεια την κατάσταση των πνευμόνων.

ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ

Η βασικότερη παρέμβαση στην προάσπιση της υγείας και της αντιγήρανσης των πνευμόνων είναι ιδανικά η μη έναρξη καπνίσματος στην ζωή ενός ατόμου και για όσους καπνίζουν, η διακοπή του καπνίσματος το συντομότερο δυνατό. Το κάπνισμα προκαλεί οξειδωτικό στρες, με πολλαπλές βλάβες στον πνεύμονα, οξείες και χρόνιες.

Μεταξύ άλλων η διακοπή καπνίσματος πραγματοποιείται με βελονισμό, με φαρμακευτική αγωγή κ.α. τρόπους.

Άλλες παρεμβάσεις στην προάσπιση της υγείας και της αντιγήρανσης των πνευμόνων είναι η άσκηση, η απώλεια περιττού βάρους, η καλή διατροφή, η αποφυγή έκθεσης σε ρυπογόνες και τοξικές ουσίες, όπως το παθητικό κάπνισμα, τα καθαριστικά, τα αιωρούμενα σωματίδια. Σε επαγγελματικούς χώρους όπου υπάρχουν αιωρούμενα σωματίδια, οποιασδήποτε μορφής, συστήνεται η χρήση Μέτρων Ατομικής Προστασίας.

Σύμφωνα με μελέτες, τροφές που βοηθούν στην καλή λειτουργία και στην αντιγήρανση των πνευμόνων είναι:

1) Παντζάρια και παντζαρόφυλλα για καλύτερη μεταφορά οξυγόνου

2) Οι πιπεριές για την πολύτιμη βιταμίνη C

4) Η κολοκύθα για τα ισχυρά αντιοξειδωτικά της

5) Το τουρμερίκ βελτιώνει την πνευμονική λειτουργία

6) Η ντομάτα και η σάλτσα ντομάτας για τη φλεγμονή στους αεραγωγούς

7) Το Μπλε μύρτιλο μειώνει το οξειδωτικό στρες

8) Το πράσινο τσάι

9) Το κόκκινο λάχανο είναι μια εξαιρετική πηγή από τα αντιοξειδωτικά, ανθοκυανίνες

10) Το ελαιόλαδο περιέχει αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη στοιχεία όπως οι πολυφαινόλες και η βιταμίνη Ε

11) Το γιαούρτι για καλύτερη αναπνευστική λειτουργία

12) Τα σέσκουλα για βαθύτερες αναπνοές

13) Καφές. Τα αντιοξειδωτικά που περιέχει ο καφές ενδέχεται να έχουν ευεργετική δράση για την υγεία των πνευμόνων.

14) Κριθάρι. Τα αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στα σιτηρά όπως τα φλαβονοειδή και η βιταμίνη Ε

15) Ο γαύρος και οι σαρδέλες για μείωση της φλεγμονής

16) Οι φακές για βελτιωμένη αναπνευστική ικανότητα

17) Κακάο και σοκολάτα για περισσότερο οξυγόνο

18) Τα φιστίκια Βραζιλίας είναι από τις πιο πλούσιες πηγές σεληνίου που υπάρχουν, με ευεργετικά αποτελέσματα στους πνεύμονες.

ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ ΚΟΛΙΤΙΔΑ- ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ

/in

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (σπαστική κολίτιδα ή κολίτιδα) είναι μια χρόνια, καλοήθης, λειτουργική διαταραχή του παχέος εντέρου, χωρίς κάποια οργανική αιτία. Το ευερέθιστο έντερο ταλαιπωρεί πολλούς συνανθρώπους μας στην καθημερινότητά τους.

Εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως είναι ο κοιλιακός πόνος, οι διαταραχές των κενώσεων (δυσκοιλιότητα ή διάρροια ή εναλλαγή αυτών), το φούσκωμα, μετεωρισμός κ.α.. Στη δημιουργία των συμπτωμάτων εμπλέκονται διαταραχές της κινητικότητας του πεπτικού συστήματος, εντερική φλεγμονή, ψυχολογικές διαταραχές.

Το stress πυροδοτεί την εμφάνιση, την υποτροπή ή την επιδείνωση των συμπτωμάτων του ευερέθιστου εντέρου.

Είναι σαφές ότι ο εγκέφαλος και το έντερο είναι τόσο στενά συνδεδεμένα, που μερικές φορές μοιάζουν με ένα σύστημα, γι’ αυτό και ακούμε πολλές φορές ότι : το έντερο είναι ο δεύτερος εγκέφαλός μας.

Τα συναισθήματά μας παίζουν σημαντικό ρόλο στις λειτουργικές γαστρεντερικές διαταραχές

Δεδομένου του βαθμού αλληλεπίδρασης του εντέρου και του εγκεφάλου, έχει καταστεί σαφές ότι οι συναισθηματικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα στο έντερο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που το έντερο είναι υγιές και δεν υπάρχει προφανής σωματική αιτία.

Με ποιες εξωεντερικές εκδηλώσεις σχετίζεται το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου;

Έχουν αναφερθεί με αυξημένη συχνότητα στους ασθενείς με ευερέθιστο έντερο διάφορα εξωεντερικά συμπτώματα ( πληροφορίες στο άρθρο: Ohlsson B. Extraintestinal manifestations in irritable bowel syndrome: A systematic review. Therap Adv Gastroenterol 2022 Aug ) όπως:

Άσθμα, Χρόνιοι πόνοι, Χρόνια καταβολή, Πονοκέφαλοι – Ημικρανίες, Δυσμηνόρροια, Διαταραχές περιόδου, Σεξουαλικές διαταραχές, Διαταραχές ύπνου, Κνησμός και άλλα.

Οι μελέτες αυτές, μεταξύ άλλων, δείχνουν ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι πολύπλευρος και χρειάζεται μια πιο ολιστική προσέγγιση. Συνεπώς κάθε ασθενής χρειάζεται να προσεγγίζεται πολύπλευρα από τον θεράποντα ιατρό του.

Με τον κλασικό τρόπο, η αντιμετώπιση του συνδρόμου γίνεται συνήθως με σπασμολυτικά φάρμακα και συστάσεις για αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως διατροφή, άσκηση, μείωση του άγχους κλπ.

Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο World Gastroenterol (Effectiveness of acupuncture to treat irritable bowel syndrome: a meta-analysis) αναλύθηκαν τα αποτελέσματα ερευνητικών εργασιών για την επίδραση του Βελονισμού στα συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου. Βρέθηκε πως ο Βελονισμός είναι αποτελεσματικός, σε ποσοστό 80 – 85%, στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην βελτίωση της κλινικής εικόνας των ασθενών.

Η επίδραση του Βελονισμού στο αυτόνομο νευρικό σύστημα και στη μείωση του stress φαίνεται να είναι ένας από τους μηχανισμούς που ερμηνεύουν αυτό το αποτέλεσμα. Ο βελονισμός επιδρά στον οργανισμό στο σύνολό του, σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο, με όλα τα συμπτώματα του και όχι μεμονωμένα, από κάθε σύστημα του οργανισμού, με ευεργετικά αποτελέσματα στο όλον του ατόμου και χωρίς παρενέργειες ή αντενδείξεις.

Η θεραπεία για κάθε άτομο είναι εξατομικευμένη. Λαμβάνεται πάντοτε αρχικά ένα λεπτομερές ιστορικό της υγείας του ασθενούς. Ανάλογα το επίπεδο υγείας, τα συμπτώματα και τις ανάγκες του ασθενούς, προκύπτει το τελικό σχήμα θεραπείας.

Στην θεραπεία – αποκατάσταση επιπέδου υγείας, γίνεται συνδυασμός: Σωματοβελονισμού, ωτοβελονισμού, ηλεκτροβελονισμού.

Ο βελονισμός γίνεται με μιας χρήσεως, ατομικές, αποστειρωμένες βελόνες και κατά περίπτωση τοποθετούνται ημιμόνιμες βελόνες – πινεζάκια στο αυτί. Η διάρκεια μιας συνεδρίας είναι συνήθως 50-60 λεπτά. Μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε ως αυτόνομη θεραπεία είτε συνδυαστικά με οποιαδήποτε αγωγή του θεράποντος ιατρού του ασθενούς.

ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ . ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ?

/in

Η αύξηση του σωματικού μας βάρους επιταχύνει την εξασθένιση της πνευμονικής λειτουργίας κατά την ενηλικίωση, σύμφωνα με έρευνες.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, η λειτουργία των πνευμόνων ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία. Τώρα, έρευνα από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης, φέρνει στο φως έναν παράγοντα που φαίνεται να επιταχύνει τη φθορά της πνευμονικής λειτουργίας.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας που δημοσιεύτηκαν στο Thorax, η αύξηση του σωματικού βάρους αποδείχτηκε αρνητικός παράγοντας για την υγεία του αναπνευστικού συστήματος σε 3.700 ασθενείς από την Ευρώπη και την Αυστραλία, ηλικίας 20 έως 44 ετών, και σε διάστημα παρακολούθησης 20 χρόνων. Πρόκειται για την πρώτη έρευνα τέτοιου μεγέθους που εξετάζει τη σύνδεση του βάρους με την υγεία των πνευμόνων.

Οι συμμετέχοντες υποβάλλονταν τακτικά σε μέτρηση του βάρους τους και εκτίμηση της κατάστασης της υγείας των πνευμόνων τους με σπιρομέτρηση για το διάστημα 1991-2014. Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα, οι συμμετέχοντες με δείκτη μάζας σώματος στα συνιστώμενα όρια καθώς και τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, εμφάνισαν ταχύτερη εξασθένιση της πνευμονικής τους λειτουργίας. Ένα άλλο σημαντικό εύρημα, έδειξε πως η απώλεια βάρους φάνηκε να ανακόπτει αυτή την επιτάχυνση ενώ οι συμμετέχοντες που διατήρησαν το βάρος τους σταθερά χαμηλό καθ ‘όλη τη διάρκεια της ενηλικίωσης, παρουσίασαν ακόμα μικρότερη εξασθένιση των πνευμόνων.

Κατά την επικεφαλής της έρευνας και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης, υπάρχουν δύο μηχανισμοί που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη σχέση του αυξημένου σωματικού βάρους με την υγεία των πνευμόνων. Πρώτον, η αύξηση βάρους δύναται να επηρεάσει τη λειτουργία της αναπνοής, καθώς το λίπος που συσσωρεύεται στην κοιλιακή και θωρακική χώρα μπορεί να περιορίσει τον χώρο που απαιτούν οι πνεύμονες για τη διαστολή τους κατά τη διαδικασία της αναπνοής. Δεύτερον, η λειτουργία των πνευμόνων μπορεί να επηρεαστεί από το βάρος μέσω φλεγμονωδών διεργασιών, καθώς ο λιπώδης ιστός – η περιοχή όπου συσσωρεύεται το λίπος – αποτελεί πηγή φλεγμονωδών ουσιών ικανών να βλάψουν τον πνευμονικό ιστό και να μειώσουν έτσι τη διάμετρο των αεραγωγών.

Η διατήρηση της καλής λειτουργίας των πνευμόνων κατά την ενηλικίωση είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη χρόνιων αναπνευστικών ασθενειών, οι οποίες, στις μέρες μας, αποτελούν μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκοσμίως. «Δεδομένου του επιδημικού χαρακτήρα του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας σήμερα, είναι θεμελιώδες να εμπεδώσουμε τις αλλαγές που μπορεί να επιφέρει η μείωση του βάρους μας και η διατήρησή του σε υγιή επίπεδα στη λειτουργία των πνευμόνων, παράγοντα σημαντικό για την πρόληψη της νοσηρότητας και της θνησιμότητας του πληθυσμού»

 

ΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΤΗΣ ΓΡΙΠΠΗΣ

/in

Θα πρέπει να εμβολιαστούν με το τρέχον εμβόλιο για την περίοδο γρίπης 2022-2023, είναι οι εξής:

  1. Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω
  2. Παιδιά (6 μηνών και άνω) και ενήλικες με έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:
    • Χρόνια νοσήματα αναπνευστικού, όπως άσθμα , χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
    • Καρδιακή νόσο με σοβαρή αιμοδυναμική διαταραχή
    • Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη)
    • Μεταμόσχευση οργάνων και μεταμόσχευση μυελού των οστών
    • Δρεπανοκυτταρική αναιμία (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες)
    • Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα
    • Χρόνια νεφροπάθεια
    • Χρόνιες παθήσεις ήπατος
    • Νευρολογικά -νευρομυϊκά νοσήματα
    • Σύνδρομο Down
  3. Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωΐδες και θηλάζουσες.
  4. Άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία (Δείκτη Μάζας Σώματος >40Kg/m2) και παιδιά με ΔΜΣ >95ηΕΘ.
  5. Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. για νόσο Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα).
  6. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα των 6 μηνών ή φροντίζουν ή διαβιούν με άτομα με υποκείμενο νόσημα, που αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών της γρίπης.
  7. Κλειστοί πληθυσμοί, όπως προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές (σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων κλπ.), νεοσύλλεκτοι, ιδρύματα χρονίως πασχόντων και μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, καταστήματα κράτησης .
  8. Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, λοιποί εργαζόμενοι, φοιτητές επαγγελμάτων υγείας σε κλινική άσκηση) και σε κέντρα διαμονής προσφύγων-μεταναστών.
  9. Άστεγοι.
  10. Κτηνίατροι, πτηνοτρόφοι, χοιροτρόφοι, εκτροφείς, σφαγείς και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πτηνά ή χοίρους.

ΓΡΙΠΗ – ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

/in

ΓΡΙΠΗ – ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

Η γρίπη είναι οξεία νόσος του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης και μεταδίδεται πολύ εύκολα από το ένα άτομο στο άλλο. Μπορεί να προκαλέσει από ήπια έως και πολύ σοβαρή νόσηση. Οι περισσότεροι υγιείς άνθρωποι ξεπερνούν τη γρίπη χωρίς να παρουσιάσουν επιπλοκές, ορισμένοι όμως, όπως άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρές επιπλοκές από τη γρίπη. Στην Ελλάδα εποχικές εξάρσεις γρίπης εμφανίζονται κατά τους χειμερινούς μήνες (από τον Οκτώβριο έως τον Απρίλιο).Στην Ελλάδα η διαχρονική παρακολούθηση του νοσήματος έχει δείξει ότι η δραστηριότητα της γρίπης συνήθως αρχίζει να αυξάνει κατά τον μήνα Ιανουάριο, και κορυφώνεται κατά τους μήνες Φεβρουάριο – Μάρτιο.

Σύσταση είναι να εμβολιαστούν με το τρέχον εμβόλιο για την περίοδο γρίπης 2022-2023, είναι οι εξής:

1. Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω

2. Παιδιά (6 μηνών και άνω) και ενήλικες με έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:

· Χρόνια νοσήματα αναπνευστικού, όπως άσθμα , χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

· Καρδιακή νόσο με σοβαρή αιμοδυναμική διαταραχή

· Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη)

· Μεταμόσχευση οργάνων και μεταμόσχευση μυελού των οστών

· Δρεπανοκυτταρική αναιμία (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες)

· Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα

· Χρόνια νεφροπάθεια

· Χρόνιες παθήσεις ήπατος

· Νευρολογικά -νευρομυϊκά νοσήματα

· Σύνδρομο Down

3. Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωΐδες και θηλάζουσες.

4. Άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία (Δείκτη Μάζας Σώματος >40Kg/m2) και παιδιά με ΔΜΣ >95ηΕΘ.

5. Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. για νόσο Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα).

6. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα των 6 μηνών ή φροντίζουν ή διαβιούν με άτομα με υποκείμενο νόσημα, που αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών της γρίπης.

7. Κλειστοί πληθυσμοί, όπως προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές (σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων κλπ.), νεοσύλλεκτοι, ιδρύματα χρονίως πασχόντων και μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, καταστήματα κράτησης .

8. Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, λοιποί εργαζόμενοι, φοιτητές επαγγελμάτων υγείας σε κλινική άσκηση) και σε κέντρα διαμονής προσφύγων-μεταναστών.

9. Άστεγοι.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ- ΓΡΙΠΠΗΣ

/in

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ- ΓΡΙΠΠΗΣ

Τα συμπτώματα της γρίπης συνήθως ξεκινούν απότομα και περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, πόνους των μυών και των αρθρώσεων, πονοκέφαλο, έντονη κόπωση, καταρροή, πονόλαιμο, βήχα (συνήθως ξηρό). Τα παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν συμπτώματα από το γαστρεντερικό, όπως ναυτία, εμέτους, διάρροια, ενώ στους ενήλικες τα συμπτώματα αυτά είναι σπάνια.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ

Τα συμπτώματα αρχίζουν 1-4 ημέρες μετά την προσβολή από τον ιό και διαρκούν 2-7 ημέρες, ο βήχας όμως μπορεί να επιμένει για αρκετό χρονικό διάστημα.

ΠΟΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ

Υπάρχουν κάποια συμπτώματα που όταν εμφανιστούν στα παιδιά θα πρέπει άμεσα να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας. Αυτά τα συμπτώματα είναι:

· υψηλός και παρατεινόμενος πυρετός

· γρήγορη αναπνοή ή δυσκολία στην αναπνοή

· κυάνωση

· άρνηση για λήψη υγρών ή τροφής

· μειωμένη δραστηριότητα, υπνηλία

· διέγερση ή σπασμοί

· επανεμφάνιση του πυρετού ή επιδείνωση του βήχα ύστερα από βελτίωση των συμπτωμάτων της γρίπης καθώς και ενδεχόμενη επιδείνωση υποκείμενου χρόνιου νοσήματος (καρδιολογικού, αναπνευστικού, διαβήτη κλπ.)

Όσον αφορά τους ενήλικες, τα συμπτώματα για τα οποία θα πρέπει άμεσα να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας είναι:

· υψηλός και παρατεινόμενος πυρετός

· δύσπνοια

· πόνος ή αίσθημα πίεσης στο στήθος

· λιποθυμικά επεισόδια

· σύγχυση

· πολλοί ή παρατεινόμενοι έμετοι

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΓΡΙΠΠΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ

Το κοινό κρυολόγημα προκαλείται από ιούς διαφορετικούς από τους ιούς της γρίπης. Τα συμπτώματά του συνήθως είναι πιο ελαφρά, περιορίζονται στο ανώτερο αναπνευστικό (καταρροή, φτάρνισμα, πονόλαιμος), διαρκούν λιγότερο, ενώ σπάνια συμβαίνουν επιπλοκές.

Αντίθετα, η γρίπη μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση και επιπλοκές που καμιά φορά μπορεί να είναι θανατηφόρες για κάποια άτομα, π.χ. άτομα με χρόνια νοσήματα.

Βελονισμός Οσφυαλγία – Πόνος στην μέση

/in

ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ-ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ

Οσφυαλγία

Η οσφυαλγία είναι σύμπτωμα που αφορά τον πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ,πόνος στη μέση και μπορεί να αντανακλάται στους μηρούς και μέχρι τα δάχτυλα του ποδιού.. Η οσφυαλγία είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα υγείας, όντας η δεύτερη σε συχνότητα παθολογική κατάσταση Είναι υπέυθυνη για το 25% των προσωρινών αναπηριών και το 40% των μόνιμων, γι΄ αυτό και δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρόληψή της. Έχει υπολογιστεί δε, ότι 65-80% των ατόμων παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο οσφυαλγίας στη ζωή τους. Η οσφυαλγία είναι πιο συχνή στο ηλικιακό εύρος 40-50 και συχνότερη μεταξύ των γυναικών, ενώ οι αριθμοί αυξάνονται με την πρόοδο της ηλικίας. Συνήθως οφείλεται στην εκφύλιση των κατώτερων οσφυϊκών διαστημάτων που είναι τα πιο κινητά. Μια κήλη δίσκου επίσης μπορεί να πιέσει κάποιο νεύρο, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί πόνος στο πόδι, κάτι που ονομάζουμε «ισχιαλγία». Ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο ευπαθείς σε προβλήματα με τη μέση τους, ενώ επίσης υπάρχουν και κάποιες σοβαρότερες παθήσεις που μπορεί αρχικά να εμφανιστούν με μία οσφυαλγία.

Οσφυαλγία: Μορφές και Αίτια

Ανάλογα με τη διάρκεια η οσφυαλγία διακρίνεται σε τρεις μορφές: Στην οξεία οσφυαλγία που έχει διάρκεια μικρότερη από 6 εβδομάδες και είναι η πιο συχνήεβδομάδες και στη χρόνια οσφυαλγία που έχει διάρκεια μεγαλύτερη από 12 εβδομάδες και είναι σπανιότερη. Τα αίτια της οσφυαλγίας συνήθως οφείλονται σε προβλήματα όπως σπονδυλαρθρίτιδα,, οστεοαρθρίτιδα της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, δισκοκήλη, σπονδυλολίσθηση, στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, οστεοπόρωση κ.α. Αιτίες επίσης μπορεί να είναι φλεγμονώδεις παθήσεις, πρωτοπαθείς νεοπλασίες, δευτεροπαθείς μεταστατικές εντοπίσεις στη σπονδυλική στήλη ή μετεγχειρητικά σύνδρομα πόνου. Ως παράγοντες κινδύνου μπορούν να θεωρηθούν η μεγάλη ηλικία, τα επαγγέλματα που επιβάλλουν άρση βάρους, η λάθος άρση βάρους, η κακή στάση κατά την εργασία και η παχυσαρκία.

Οσφυαλγία και βελονισμός

Αν η πρωτοπαθής διαταραχή δεν συνδέεται με σοβαρές ανατομικές αλλοιώσεις, ο βελονισμός μπορεί να συμβάλλει στην ταχύτερη αποκατάσταση των ασθενών, επιτυγχάνοντας γρήγορη ανακούφιση από τον πόνο. Από την άλλη, σε καταστάσεις σοβαρής πρόπτωσης του μεσοσπονδύλιου δίσκου ή παρουσίας οστεοφυτικής υπερπλασίας που πιέζει τα νεύρα, ο βελονισμός δεν είναι η μέθοδος αντιμετώπισης, αλλά μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματική, αναλγητική μέθοδο. Ανάλογα με την παθογένεια της νόσου και τα συμπτώματα του ατόμου επιλέγονται τα σημεία βελονισμού. Ο ιατρός-βελονιστής ζητά από τον ασθενή το ιατρικό του ιστορικό, στοιχεία για την προέλευση του πόνου και τον τρόπο ζωής του. Ο βελονιστής μπορεί να εξακριβώσει την δυσκολία του περιστατικού και να ξεκινήσει την θεραπεία. Χρησιμοποιούνται 20-30 βελόνες και μια συνεδρία διαρκεί 25-30’. Οι βελόνες τοποθετούνται όχι μόνο κοντά στα σημεία του πόνου αλλά ακόμη και σε άλλα σημεία του σώματος που σχετίζονται με την συνολική βελτίωση της υγείας. Η είσοδος της βελόνας στα σημεία βελονισμού ερεθίζει τις νευρικές απολήξεις που είναι υπεύθυνες για τον πόνο δημιουργώντας νευρικές ώσεις που προχωρούν κατά μήκος των νεύρων, φτάνουν στον νωτιαίο μυελό και από εκεί κατευθύνονται στον εγκέφαλο. Αυτό έχει σαν συνέπεια την έκκριση της φλοιοεπινεφριδιοτρόπου ορμόνης της υπόφυσης που προκαλεί την έκκριση κορτιζόνης από τα επινεφρίδια. Επίσης παράγονται ενδογενείς οπιοειδείς ουσίες οι οποίες παράγονται κυρίως στην υποθαλαμική χώρα με την πιο σημαντική τη Β-ενδορφίνη που δημιουργεί κατάσταση ευεξίας, ηρεμίας και χαλάρωσης στον ασθενή και έχει ισχυρή αναλγητική δράση.

Οσφυαλγία: Πλεονεκτήματα του Βελονισμού

Ο βελονισμός είναι μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία, ανώδυνη και με μικρή χρονική διάρκεια. Δεν εξαρτάται από φαρμακευτική αγωγή και δεν έχει παρενέργειες, ενώ ως φυσική μέθοδος που είναι, βοηθά τον οργανισμό του ίδιου του ασθενή με οσφυαλγία, να αναπτύξει άμυνες και να διορθώσει το πρόβλημα. Είναι σαφώς οικονομικότερη τεχνική και μπορεί να λειτουργήσει συνδυαστικά με άλλες θεραπείες για βέλτιστα αποτελέσματα.

Χρόνιος πόνος και Βελονισμός

/in

ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ

Χρόνιος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει διάρκεια μεγαλύτερη των τριών μηνών. Θεωρείται ότι μετά το πέρας του διαστήματος αυτού, ο πόνος παύει να είναι προστατευτικός, αλλά, λόγω της επιμονής της αρχικής βλάβης/φλεγμονής, έχει διαμορφωθεί ένα χημικό περιβάλλον που, πλέον, τον τροφοδοτεί.

Ένας φαύλος κύκλος πόνου που αυτοσυντηρείται. Πόνος – φλεγμονή – μυϊκός σπασμός – περισσότερος πόνος. Το φαινόμενο αυτό δεν λαμβάνει χώρα αποκλειστικά και μόνο στη στην περιφέρεια, στην περιοχή δηλαδή απ’όπου, αρχικά προέρχεται ο πόνος , αλλά κεντρικοποιείται και τελικά απασχολεί νευρικά κυκλώματα στον στο νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο. Η θεωρία της πλαστικότητας, δηλαδή της δυνατότητας του νευρικού συστήματος να αλλάζει, ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον, εξηγεί ένα μέρος της φυσιολογίας του χρόνιου πόνου.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ικανοποιητικές και επαρκείς θεραπείες, ώστε να σταματήσουμε έγκαιρα αυτόν τον αυτό-τροφοδοτούμενο μηχανισμό πόνου. Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η υποστήριξη στην οξεία φάση, ώστε ο πόνος να μην γίνει ποτέ χρόνιος και το προηγούμενο σενάριο να μην «παιχτεί» ποτέ.

Παρακολούθηση ασθενών μετά απο λοίμωξη απο κορονοιο.

/in

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΚΟΡΟΝΟΙΟ

Ποιά συμπτώματα επιμένουν μετά τη νόσηση από Covid

POST COVID ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Τα παρατεινόμενα συμπτώματα, έχουν μεγάλη ποικιλομορφία, μπορεί να εμφανίζονται ακόμα και μετά από ήπια νόσηση, (και όχι μόνο μετά από νοσηλεία σε ΜΕΘ) και φαίνεται ότι αφορούν όλα τα συστήματα του οργανισμού. Για το λόγο αυτό η κλινική προσέγγιση των ασθενών που νόσησαν από COVID-19 απαιτεί μια ολιστική αντιμετώπιση.

Και ο ιδανικότερος τρόπος για αυτή την ολιστική αντιμετώπιση-19, δεν είναι μόνο την ανακούφιση από την παρατεταμένη νόσο, αλλά την αποκατάσταση της ψυχοσωματικής υγείας και της ευζωίας.

Ο ασθενείς με εμμένοντα συμπτώματα χρειάζονται τακτική παρακολούθηση. Ο εργαστηριακός έλεγχος και η θεραπευτική προσέγγιση θα πρέπει να είναι εξατομικευμένα, ανάλογα με τη συμπτωματολογία και τα κλινικά ευρήματα στον κάθε ασθενή.

Ποιες ειδικότητες απαιτούνται για την αποκατάσταση?

Χρειάζονται οι ασθενείς να παραπέμπονται σε ειδικό πνευμονολόγο μετά από 12 εβδομάδες συνήθως ή και νωρίτερα, ανάλογα την ένταση των συμπτωμάτων. Χρειάζεται λειτουργικός έλεγχος των πνευμόνων, ακτινογραφία ή αξονική θώρακα

Στο ιατρείο πραγματοποιείται η κλινική εξέταση, ο λειτουργικός έλεγχςο των πνευμόνων – σπιρομέτρηση, ο έλεγχος του κορεσμού του οξυγόνου και όπου χρειαστεί, δοκιμασία κόπωσης – 6ΜΙΝ- ΤΕΣΤ

Δεδομένης της πολυσυστηματικής φύσης του νοσήματος, διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες αλλά και λοιποί επαγγελματίες υγείας , θα πρέπει να αλληλεπιδράσουν για αυτή την ολιστική αντιμετώπιση.

Περίπου 10% των ασθενών με θετικό τεστ έναντι του ιού SARS-CoV -2 συνεχίζουν να νιώθουν ότι δεν έχουν αναρρώσει πλήρως ακόμα και 3 εβδομάδες ή και για μήνες μετά από την οξεία νόσο .

Το 35% των ασθενών αναφέρει επιμονή των συμπτωμάτων πέραν των τριών εβδομάδων.

Σε νοσηλευόμενους ασθενείς το ποσοστό επίμονων συμπτωμάτων μετά την έξοδο από το νοσοκομείο φαίνεται να είναι μεγαλύτερο και κυμαίνεται μεταξύ 50%-80%».

Το μετατραυματικό στρες επιβραδύνει την ανάρρωση.

Πιθανά αίτια της καθυστέρησης στην ανάρρωση έχουν αναφερθεί η παρατεταμένη ιαιμία (παρουσία του ιού στο αίμα) λόγω αδυναμίας του οργανισμού να παράξει αντισώματα, η υποτροπή της νόσου ή επαναλοίμωξη, η φλεγμονώδης απάντηση ή ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού, καθώς και ψυχολογικοί παράγοντες όπως το μετατραυματικό στρες.

Τα συχνότερα εμμένοντα συμπτώματα μετά από λοίμωξη COVID-19 μπορεί να προέρχονται από διαφορετικά συστήματα του οργανισμού.

Η χρόνια κόπωση αποτελεί το συχνότερο αναφερόμενο σύμπτωμα σε ποσοστό περίπου 50%, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής και την ψυχική υγεία των ατόμων που προσβλήθηκαν από τον ιό SARS-CoV-2. Συχνά αναφέρεται διαταραχή μετατραυματικού στρες και κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές καθώς και διαταραχές ύπνου σε ποσοστό περίπου 30%.

Από το αναπνευστικό σύστημα η δύσπνοια και ο βήχας αναφέρονται σε ποσοστό περίπου 40%, ενώ διαταραχές στις απεικονιστικές εξετάσεις (στοιχεία ίνωσης στον πνεύμονα) μπορεί να ανευρίσκονται ακόμα και τρεις μήνες μετά την οξεία φάση της νόσου. Περίπου 20% των ασθενών αναφέρει συμπτώματα από το καρδιαγγειακό σύστημα όπως θωρακικό άλγος, αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, ορθοστατική υπόταση, ενώ σε ένα μικρό ποσοστό μπορεί όψιμα να εμφανιστούν πιο σοβαρές επιπλοκές όπως μυοκαρδίτιδα και θρομβώσεις. Συχνές είναι οι διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης περίπου στο 30% των ασθενών, ενώ αναφέρονται κεφαλαλγίες και ιλίγγος. Η ανοσμία και η αγευσία, συχνά συμπτώματα στην οξεία φάση της νόσου, μπορεί να επιμένουν σε ένα 10% για παρατεταμένο διάστημα πέραν των τριών εβδομάδων.

Επίμονες μυαλγίες και αρθραλγίες απαντώνται σε ένα 30% των περιπτώσεων. Αλωπεκία, διαταραχές των ονύχων, εμφάνιση εξανθημάτων, οστεοπόρωση, εμφάνιση ή δυσκολία ρύθμισης σακχαρώδους διαβήτη και έλλειψη βιταμίνης D που μπορεί μακροπρόσθεμα να οδηγήσει σε οστεοπόρωση, αναφέρονται επίσης στις πιο σπάνιες μακροπρόθεσμες επιπλοκές. Από τον εργαστηριακό έλεγχο πέραν των ευρημάτων στον απεικονιστικό έλεγχο του αναπνευστικού συστήματος, μπορεί να παρατηρηθεί εμμένουσα αύξηση των δεικτών φλεγμονής, αυξημένη πιθανότητα θρομβώσεων καθώς και πιθανή πυροδότηση ή έξαρση αυτοάνοσων νοσημάτων.